Θέτοντας όρια στο παιδί. Το σπουδαιότερο δώρο μαζί με την αγάπη μας.

Από τη στιγμή που κάποιο άτομο γίνεται γονέας, αυτόματα οι προτεραιότητες του αλλάζουν. Ο γονικός ρόλος είναι ένας ρόλος που διατηρείται εφ’ όρου ζωής και είναι ίσως ο δυσκολότερος. Δυσκολότερος γιατί κανένας δε εκπαιδεύεται για να γίνει γονίος κι όμως όλοι θέλουμε να είμαστε καλοί γονείς. Να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδία μας.  Να τους δώσουμε τα εφόδια να ζήσουν μια ευτυχισμένη και επιτυχημένη ζωή.

Ένα είναι το μόνο σίγουρο. Τέλειος γονιός δεν υπάρχει αφού τα λάθη είναι στην ανθρώπινη φύση μας. Αλλά τα παιδιά μας είναι ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι που παρά τα λάθη μας, τουλάχιστον στην παιδική ηλικία, μας θεωρούν τους καλύτερους γονείς!

Δύο από τα σημαντικότερα εφόδια που έχουμε εμείς ως ενήλικες και ως γονείς να προσφέρουμε στα παιδιά μας είναι τα όρια και η  άνευ όρων αγάπη και αποδοχή μας.

Τι είναι όμως τα όρια; Όρια είναι το σύνολο των κανόνων που αφορούν τις αποδεκτές και μη αποδεκτές συμπεριφορές του παιδιού με στόχο να το προστατέψουν και να το βοηθήσουν στην ομαλή κοινωνικοποίηση του.

Τα όρια τα θέτουν οι ενήλικες ανάλογα με το τι θεωρούν σημαντικό για το παιδί. Για παράδειγμα σ’ ένα σπίτι μπορεί να υπάρχουν όρια για την ποσότητα των γλυκών που τρώει ένα παιδί ή για τον τρόπο που μιλάμε και συμπεριφερόμαστε όταν είμαστε θυμωμένοι και σε κάποιο άλλο όχι. Το σημαντικό είναι να υπάρχουν κάποια βασικά όρια στη ζωή του παιδιού. Η ύπαρξη ορίων το βοηθά να έχει αυτοέλεγχο και να μπορεί να προσαρμόζει τις επιθυμίες και απαιτήσεις του ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται. Αυτό είναι πολύ σημαντικό αν σκεφτούμε ότι παντού και πάντοτε υπάρχουν όρια. Στο σχολείο, στην εργασία, στις σχέσεις κλπ. Ένα άτομο που δεν μπορεί να οριοθετήσει τη συμπεριφορά του, δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε κανένα πλαίσιο και καταλήγει να απορρίπτεται από τον περίγυρο του.

Τα όρια προσφέρουν μια αίσθηση ασφάλειας και ηρεμίας στα παιδία αφού όταν ξέρουν τι επιτρέπεται και τι όχι, το περιβάλλον και οι αντιδράσεις των άλλων είναι σταθερές και προβλέψιμες άρα ξέρουν ακριβώς τι να περιμένουν και πότε και δεν αγχώνονται για το τι θα ακολουθήσει. Αν ξέρουν για παράδειγμα ότι δεν επιτρέπεται να λύνουμε  τις διαφορές μας με τη βία, είναι σίγουρα δεν κινδυνεύουν να τα χτυπηθούν στο συγκεκριμένο πλαίσιο.

Όταν τα παιδιά εμπλέκονται στη διαδικασία θέσπισης των ορίων και κατανοούν τη χρησιμότητα τους, έχουν τη δυνατότητα να διαπραγματεύονται, να επιχειρηματολογούν και να μην αποδέχονται αυθαίρετους κανόνες από άτομα και πλαίσια στην πορεία της ζωής τους. Δε θα αποδεχτούν για παράδειγμα τις παράλογες απαιτήσεις από έναν εργοδότη.

Γενικά, έχει βρεθεί ερευνητικά ότι τα παιδιά που ζουν σε περιβάλλον με όρια και ζεστή και υποστηρικτική σχέση με τους γονείς και ενήλικες που τα φροντίζουν,  έχουν περισσότερη αυτοεκτίμηση, αίσθηση αυτονομίας και ελέγχου και είναι πιο ανθεκτικά ψυχικά. Αντίθετα, τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς καθόλου όρια και πολλή αγάπη όπως και παιδιά που μεγαλώνουν με πολύ αυστηρούς και άκαμπτους κανόνες  χωρίς αγάπη είναι παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, με χαμηλή αίσθηση αυτονομίας και πιο ευάλωτα στις αντιξοότητες της ζωής.