Πώς μπορώ να γίνω ο καλύτερος γονιός για το παιδί μου όταν δουλεύω πολλές ώρες;
Ζούμε όλοι σε μια πολύ σύνθετη καθημερινότητα με πολλαπλές υποχρεώσεις και ευθύνες. Το πιο συνηθισμένο θέμα των περισσότερων ανθρώπων είναι η έλλειψη χρόνου αφού είναι τόσα πολλά που πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα. Και ενώ πιεζόμαστε με τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας, τον ανταγωνισμό και τις άπειρες μας υποχρεώσεις, υπάρχουν και τα παιδιά μας τα οποία συνήθως βλέπουμε το βράδυ και το Σαββατοκύριακο. Οι δουλειές και οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν όμως ο χρόνος περνά, τα παιδιά μεγαλώνουν και μαζί τους οι ενοχές για το ότι δεν είμαι ο γονιός που θα ήθελα να είμαι.
Σίγουρα όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Να μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερο και να είμαστε με τα παιδιά μας περισσότερο. Αυτό σ’ ένα βαθμό εξαρτάται από μας. Το πόσα αναλαμβάνουμε, πόσα από αυτά είναι απολύτως απαραίτητα και πόσα όχι. Χρειάζεται σύνεση για να μπορέσουμε να διακρίνουμε που βάζουμε την κόκκινη γραμμή και λέμε όχι στην ανάληψη περισσότερων υποχρεώσεων.
Το σημαντικό είναι να βλέπουμε καθημερινά τα παιδιά μας και να μην μπαίνουμε στο σπίτι όταν θα έχουν ήδη πάει για ύπνο. Μπορεί ο χρόνος αυτός να μην είναι πάρα πολύς αλλά να είναι υπαρκτός. Σ’ αυτό το χρόνο θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε 10-15 λεπτά στο παιδί μας για να κάνουμε μαζί κάτι που του αρέσει. Να παίξουμε για παράδειγμα ένα παιχνίδι που του αρέσει μαζί. Τα παιδιά δε λένε ποτέ όχι στο παιχνίδι. Μέσα από το παιχνίδι θα γελάσουμε, θα μιλήσουμε και θα περάσουμε όμορφα. Όταν αυτό γίνεται καθημερινά τότε κτίζουμε όμορφες αναμνήσεις με τα παιδία μας και αυτά πλέον θα μας περιμένουν και θα ανυπομονούν για τις στιγμές μας μαζί. Στιγμές χωρίς «πρέπει» και ένταση για το τι πρέπει να κάνουν και που πρέπει να πάνε. Αλλά χαλαρές, ήρεμες, όμορφες στιγμές. Αυτές οι στιγμές είναι το κλειδί για το κτίσιμο μιας όμορφης σχέσης μαζί τους και η πόρτα μας στην ζωή του παιδιού. Σ’ εκείνες τις χαλαρές στιγμές θα μπορούμε να μοιραζόμαστε τα νέα μας και τα παιδιά θα μπορούν να μοιράζονται μαζί μας αυτά που τα απασχολούν. Αυτό είναι και το σημαντικότερο που μπορούμε να κάνουμε για να κρατήσουμε την πόρτα της ζωής τους ανοικτή στη δική μας παρουσία στην μεγαλώνοντας. Ο καθημερινός κοινός μας χρόνος.
Αν έχουμε περισσότερα από ένα παιδιά, το καθένα είναι διαφορετικό και ιδιαίτερο και χρειάζεται τον προσωπικό του χρόνο και σημασία. Σίγουρα θα κάνουμε και πράγματα όλοι μαζί σαν οικογένεια αλλά είναι σημαντικό να υπάρχουν όχι μόνο οικογενειακές στιγμές αλλά και προσωπικές στιγμές με το κάθε παιδί μας χωριστά σε συστηματική βάση.
Αν έχουμε χτίσει αυτή τη σχέση με το παιδί μας, θα μπορούμε να βάζουμε και όρια χωρίς ενοχές αφού μια πολύ συχνή παγίδα στην οποία πέφτουν οι γονείς είναι να κάνουν όλα τα χατίρια του παιδιού γιατί το βλέπουν ελάχιστα και δε θέλουν αυτός ο χρόνος να είναι γεμάτος ένταση. Τα όρια όμως είναι το ίδιο σημαντικά με την αγάπη μας.
Αν θέλουμε να είμαστε καλοί γονείς δε χρειάζεται να λέμε πολλά. Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν και όχι από αυτά που ακούνε. Εμείς είμαστε το πρότυπο τους και η δική μας συμπεριφορά και αξίες θα περάσει στα παιδιά μας ανεπαίσθητα λόγω της επαφής μας μαζί τους.
Η δική μας άνευ όρων αγάπη, αποδοχή, κατανόηση, σεβασμός και οι όμορφες μας κοινές στιγμές μαζί με τα όρια που θα θέσουμε στα παιδιά μας είναι τα καλύτερα χαρακτηριστικά ενός γονιού. Γι αυτά δε χρειάζεται άπλετος χρόνος αλλά θέληση. Κι αν κάνουμε λάθη, κι αν κάποιες φορές δεν τα καταφέρνουμε, είναι ανθρώπινο. Το μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας, ζητάμε συγγνώμη και προσπαθούμε και πάλι από την αρχή. Αυτό δε είναι ένδειξη αδυναμίας αλλά το μεγαλύτερο μάθημα στα παιδιά μας. Ότι τα λάθη επιτρέπονται και είναι ανθρώπινα.
Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι για τα παιδιά μας ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ! Έτσι και εμείς θα πρέπει να τα βλέπουμε ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ!